Nieruchomosci-online.pl - Tu zaczyna się dom tu zaczyna się dom

Architektura krajobrazu

Zespół Nieruchomosci-online.pl
Komentarze

Odkąd tylko ludzie zaczęli budować miasta, starali się, aby były one nie tylko funkcjonalne, ale także estetyczne. Urządzano więc ogrody, zarówno prywatne, przy domach jak i publiczne, zlokalizowane w pobliżu świątyń lub pałaców. Przy ich tworzeniu kierowano się własnymi spostrzeżeniami dotyczącymi świata przyrody, a także osobistymi założeniami architektonicznymi. Rozwój ogrodnictwa przyspieszył zwłaszcza w XVIII wieku. Projektować zaczęto wówczas nie tylko prywatne ogrody, ale również tereny takie jak publiczne parki, skwery czy nawet cmentarze. W związku z tym pojawiła się nowa profesja, czyli architekt krajobrazu.

Co to jest architektura krajobrazu?

Autorem najbardziej klasycznej definicji architektury krajobrazu jest Charles W. Eliot. W swojej publikacji z 1910 roku powiedział on, że dziedzina ta “jest przede wszystkim sztuką i jej najważniejszą funkcją jest tworzenie i ochrona piękna w otoczeniu siedzib ludzkich oraz szerzej w naturalnej scenerii kraju”*. Jest ona zatem syntezą nauki i sztuki, połączeniem tradycyjnej architektury, urbanistyki i planowania przestrzennego. Niebagatelny wpływ na jej rozwój miała angielska sztuka projektowania ogrodów, charakteryzująca się swobodą, romantyzmem oraz bogatymi nawiązaniami do krajobrazów obserwowanych w naturze. Na przykład funkcję ogrodzeń pełniły skały, żywopłoty lub strumienie. Także ścieżki, w modnych wcześniej ogrodach francuskich proste i tworzące geometryczne kształty, stały się kręte i wiły się wśród kęp drzew i krzewów. Stosowano także, oprócz roślinności, elementy architektury nawiązujące często do czasów starożytnych lub średniowiecznych, takie jak niewielkie świątynie, obeliski czy sztuczne ruiny. Przy ich tworzeniu zawsze brano pod uwagę i starano się jak najlepiej wykorzystać indywidualne właściwości terenu.

Druga połowa XIX wieku była czasem intensywnego rozwoju tej nowej dziedziny. Powstało wówczas wiele książek i publikacji na jej temat. To właśnie w 1863 roku po raz pierwszy pojawił się termin “architekt krajobrazu”. Wykorzystali go w odniesieniu do siebie Frederic L. Olmsted i Calvert Vaux, projektanci słynnego Central Parku na Manhattanie. W tym czasie popularniejsze były określenia takie jak “inżynieria krajobrazu” lub “ogrodnictwo krajobrazowe”. Także w Polsce na przełomie XIX i XX wieku na łamach prasy specjalistycznej toczyły się intensywne dyskusje dotyczące zarówno nazwy nowego zawodu, jak i zakresu związanych z nim prac. Proponowano wprowadzenie określeń takich jak “ogrodnik-pejzażysta”, “planista ogrodów”, “ogrodnik parkowy”, “ogrodnik architekt” czy też “architekt zieleni”. W 1899 roku w Stanach Zjednoczonych powstało Amerykańskie Stowarzyszenie Architektów Krajobrazu (ASLA, ang. American Society of Landscape Architects), zrzeszające przedstawicieli tej branży. Rok później na Uniwersytecie Harvarda utworzono kurs profesjonalnego szkolenia w tej dziedzinie. Inicjatorem był prezydent uczelni Charles W. Eliot, który postanowił w ten sposób uczcić pamięć swego przedwcześnie zmarłego syna, projektanta systemu parków metropolitalnych w Bostonie, zwanych Szmaragdowym Naszyjnikiem (ang. Emerald Necklace). W Europie edukację na tym kierunku rozpoczęto w Oslo, w 1919 roku. W Polsce zaś, w 1928 roku, powstał Zakład Architektury Krajobrazu i Parkoznawstawa w warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. O ile przed wybuchem II wojny światowej architekci krajobrazu zajmowali się przede wszystkim ogrodami prywatnych domów i rezydencji, obecnie 90% wykonywanych przez nich prac dotyczy przestrzeni publicznej: terenów miejskich i rekreacyjnych, parków narodowych i zabytków, a także oceny wpływu różnorodnych inwestycji na środowisko i minimalizowania ich negatywnego oddziaływania. Uczestniczą oni również w planowaniu miast.

W 1983 roku opracowana została pełna, rozbudowana definicja architektury krajobrazu. Zgodnie z nią jest to “zawód, który stosuje artystyczne i naukowe zasady do badań, planowania, projektowania i zarządzania środowiskiem, zarówno naturalnym jak i kulturowym”*. Definicja ta określa również zadania, jakie stoją przed wykonującymi tę profesję osobami. Mają one wykorzystywać swoje twórcze i techniczne zdolności, a także wiedzę naukową, by w wyniku ich działań powstawała przestrzeń nie tylko użyteczna, ale również estetyczna i przyjemna dla korzystających z niej, a także spełniająca wymogi bezpieczeństwa. Architekci krajobrazu powinni także mieć na celu ochronę środowiska naturalnego i dbać o to, aby ich projekty były w niej harmonijnie wkomponowane. Dlatego też zajmujące się tą profesją osoby muszą być po części artystami, posiadającymi rozwinięty zmysł estetyczny, ale także posiadać umiejętności przypisywane umysłom ścisłym, niezbędne do przeprowadzenia obliczeń. Niewątpliwie muszą również bardzo dobrze znać rośliny, z którymi pracują - wymaga to bardzo dużej wiedzy z zakresu botaniki. Wszystkie te dziedziny muszą zostać połączone z umiejętnością planowania, by móc stworzyć z ich pomocą przestrzeń, która będzie służyła człowiekowi.

* Zachariasz A. O architekturze krajobrazu, kompozycji krajobrazu i specjalistycznej terminologii - rozważania wprowadzające. Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego. Nr 32/2016: 11-29

Zespół Nieruchomosci-online.pl

Zespół Nieruchomosci-online.pl - Nieruchomosci-online.pl to portal z największą liczbą ogłoszeń nieruchomości w Polsce. Udostępnia poszukującym około 300 tys. ofert od biur nieruchomości, deweloperów i osób prywatnych. Odwiedzany jest przez ponad 4 mln użytkowników miesięcznie.