Powierzchnia biologicznie czynna to pojęcie, które coraz częściej pojawia się w kontekście planowania przestrzennego oraz realizacji nowych inwestycji budowlanych. Powierzchnia biologicznie czynna to część działki, która umożliwia naturalną wegetację roślin oraz wchłanianie wód opadowych przez grunt.
Co to jest powierzchnia biologicznie czynna?
| Powierzchnia biologicznie czynna to część działki pokryta roślinnością lub wodą, umożliwiająca naturalne wchłanianie opadów i wspierająca mikroklimat. Minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej w inwestycji określa MPZP i przepisy. |
Zgodnie z definicją zawartą w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 2002 roku, jest to "teren o nawierzchni urządzonej jako trawnik, zieleń urządzona lub nieurządzona, a także teren pokryty wodą". Może to być np. ogród, rabaty kwiatowe, trawniki, a nawet zbiorniki wodne. Ważne jest jednak, aby powierzchnia ta nie była utwardzona kostką brukową, asfaltem czy betonem.
Do powierzchni biologicznie czynnej nie zalicza się podjazdów, parkingów ani tarasów wyłożonych nieprzepuszczalnym materiałem. Nawet jeśli między kostką znajduje się piasek czy trawa, nie zawsze wystarczy to do zaliczenia danej powierzchni jako biologicznie czynnej. Decyzja zależy od interpretacji lokalnych przepisów i planu miejscowego.
W kontekście nowych inwestycji budowlanych powierzchnia biologicznie czynna odgrywa istotną rolę. Jej zachowanie jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także elementem świadomego projektowania urbanistycznego. Przede wszystkim:
- chroni przed podtopieniami: biologicznie czynne tereny wchłaniają wodę opadową, zapobiegając przeciążeniu systemów kanalizacyjnych;
- poprawia mikroklimat: obecność zieleni wpływa na obniżenie temperatury, zwiększenie wilgotności i zmniejszenie zanieczyszczeń powietrza;
- wpływa na bioróżnorodność: zieleń wokół budynków sprzyja obecności ptaków, owadów i drobnych zwierząt;
- podnosi estetykę i komfort życia: przestrzenie zielone zwiększają wartość nieruchomości i poprawiają samopoczucie mieszkańców.
Wymagana minimalna powierzchnia biologicznie czynna zależy od wielu czynników i jest regulowana przede wszystkim przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) lub decyzję o warunkach zabudowy.
W większości przypadków obowiązuje minimalny procentowy udział powierzchni biologicznie czynnej w całkowitej powierzchni działki. Przyjmuje się, że w przypadku domów jednorodzinnych powierzchnia biologicznie czynna powinna zajmować minimum 30 proc. działki, jeśli inne wytyczne nie wynikają z MPZP. W przypadku budynków wielorodzinnych, budynków opieki zdrowotnej oraz oświaty i wychowania powierzchnia biologicznie czynna nie powinna być mniejsza niż 25 proc. działki.
Dla zespołów budynków wielorodzinnych minimum 30 proc. powierzchni placów zabaw i terenów rekreacyjnych powinno znajdować się na terenach biologicznie czynnych. W przypadku braku MPZP inwestor powinien kierować się przepisami ogólnymi zawartymi w Rozporządzeniu o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, oraz uzyskać warunki zabudowy od odpowiedniego urzędu.
Powierzchnia biologicznie czynna to kluczowy element każdej inwestycji budowlanej, zarówno z punktu widzenia zgodności z przepisami, jak i troski o środowisko i komfort życia mieszkańców. Już na etapie projektowania należy w odpowiedni sposób zagospodarować dostępną przestrzeń.
Dowiedz się więcej:
-
Czym jest klasa energetyczna budynku?
-
Czym jest świadectwo charakterystyki energetycznej?
-
Co to jest ślad węglowy budynku?
-
Co to jest dom pasywny?
