Dyrektywa EPBD (ang. Energy Performance of Buildings Directive) to unijna regulacja, która dotyczy efektywności energetycznej budynków. Celem jej wprowadzenia było ograniczenie zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych w sektorze budowlanym.
Co to jest dyrektywa EPBD?
| Dyrektywa EPBD to unijne prawo mające na celu zwiększenie efektywności energetycznej budynków. Dyrektywa EPBD nakłada obowiązek budowy obiektów zeroemisyjnych od 2030 roku oraz modernizacji starszych nieruchomości. Wpływa na cały sektor budowlany, właścicieli i rynek nieruchomości poprzez promowanie technologii oszczędzających energię i podnoszenie standardów środowiskowych. |
Po raz pierwszy została przyjęta w 2002 roku. Później uzupełniono ją o kilka nowelizacji, dzięki czemu lepiej odpowiada wyzwaniom związanym z ochroną środowiska i transformacją energetyczną. Stanowi ona jeden z kluczowych elementów polityki Unii Europejskiej w zakresie efektywności energetycznej.
Za pomocą dyrektywy EPBD zostały wprowadzone znane już również w polskich regulacjach przepisy dotyczące:
- charakterystyki energetycznej budynków,
- certyfikacji energetycznej,
- regularnych kontroli systemów ogrzewania i klimatyzacji,
- stosowania odnawialnych źródeł energii,
- konieczności przeprowadzenia modernizacji budynków pod kątem efektywności energetycznej.
Zgodnie z ostatnią nowelizacją dyrektywy zostały wprowadzone zaostrzone przepisy, których celem będzie osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 roku. Jednym z podstawowych założeń tych regulacji jest wymóg realizacji budynków zeroemisyjnych od 2030 roku oraz stopniowa modernizacja już istniejących obiektów.
Za przestrzeganie postanowień zawartych w dyrektywie odpowiedzialny jest sektor budowlany, realizujący nowe projekty, ale również właściciele istniejących już budynków, niezależnie od ich wielkości i przeznaczenia.
Zgodnie z EPBD wszystkie nowe budynki w krajach Unii Europejskiej muszą spełniać rygorystyczne normy dotyczące zużycia energii. Oznacza to, że zarówno inwestorzy, jak i deweloperzy muszą uwzględniać zastosowanie wydajnych technologii i nowoczesnych urządzeń, takich jak pompy ciepła czy systemy rekuperacyjne.
Nowe przepisy wymagają od właścicieli nieruchomości sukcesywnej modernizacji starszych obiektów. W praktyce oznacza to konieczność wymiany przestarzałych systemów grzewczych, montażu odnawialnych źródeł energii oraz poprawy izolacji termicznej.
Ze względu na konieczność dostosowania się do rygorystycznych norm już na etapie produkcji materiałów budowlanych i realizacji budowy, konieczny jest rozwój technologii, zmiany w tradycyjnym podejściu do budownictwa, zapewnienie właściwych projektów oraz nadzór nad realizacją prac.
Wymuszona przez dyrektywę realizacja prac termomodernizacyjnych prowadzi do poprawy komfortu mieszkańców oraz obniżenia kosztów eksploatacyjnych związanych z ogrzewaniem i chłodzeniem. Remonty realizowane we właściwy sposób i zastosowanie nowoczesnych rozwiązań w dłuższym terminie przyczynią się do znacznego obniżenia rachunków za energie.
Energooszczędne budynki, które są tańsze w użytkowaniu, będą szybciej zyskiwać na wartości. Dyrektywa jednocześnie utrudnia sprzedaż lub wynajęcie nieruchomości starszych i nieefektywnych, które wymagają dostosowania do nowych norm.
Dowiedz się więcej:
-
Czym jest Krajowy Plan Renowacji Budynków?
-
Czym jest ślad węglowy budynku?
-
Jak budownictwo mieszkaniowe wpływa na środowisko?
-
Jakie szkodliwe dla zdrowia materiały występują w budownictwie mieszkaniowym?
